|
W
poszukiwaniu korzeni
Dzieje
naszego rodu mają swą część legendarną, niepisaną oraz
udokumentowaną, opartą na wiarygodnych źródłach.
Profesor
Karol Górski -jeszcze w obozie jenieckim w Woldenbergu (1943) w
dyskusji z Franciszkiem Maklesem wywodził historię rodu od
uciekiniera z Irlandii albo ze Szkocji, gdy tam wprowadzono Kościół
Anglikański. Powyższą wersję analizowano na Uniwersytecie Śląskim,
ale wśród emigrantów nie znaleziono nazwiska Makles.
Druga
legenda związana jest z Legionami Rzymskimi, które pokonane w 4
lir. nad Renem - według Tadeusza Nalepy - przebijały się na wschód
na tereny dzisiejszej Polski i Litwy. Byli to Celtowie, którzy
osiedlili się w rejonie Górnej Warty, a wśród nich mógł być
założyciel rodu Maklesów.
Trzecia
legenda wskazuje na słowiańskie pochodzenie rodu. Tacyt w
„Germanii" opisuje plenne KOTKÓW, a Klaudiusz Ptolemeusz na
swej mapie uściśla zasięg osadnictwa: pionowo od linii Bzury i
Warty do Krakowa, poziomo od Odry do Gór Świętokrzyskich.
Potwierdza to etymologia występujących nazw:
Góry
Kocie i Rzeka Kocinka k/Kłobucka, jak również liczne nazwiska z
„kocim" rdzeniem. Sama nazwa „kotek-kotkowie" została
urobiona przez starożytnych pisarzy od zewnętrznego wyglądu
osobników, tj bliskiego osadzenia oczu, drobnej postury i dużej zręczności.
Ten wygląd zewnętrzny dominuje również w rodzinie.
Z
historii pisanej wiemy, że oddziały KOTKÓW nie dopuściły
Rzymian poza Dunaj i skutecznie walczyły z nimi przez III wieki n.
e. Zawiązując koalicję ludów Sarmacji i Germanii pokonały
Imperium Rzymskie. W dniu 24 sierpnia 410r. pod wodzą Alaryka ludy
znad Wisły zdobyły i spaliły Rzym. Upadło Imperium Zła.
Chrzest
Polan w 966r. usprawiedliwił w oczach zachodu podbój wraz z
Czechami ziem Kotków, chociaż z ziem zachodnich (Śląska Średniego)
władcy polscy musieli od 1052r. płacić Czechom czynsz dzierżawny.
Ta
hipoteza słowiańskiego rodowodu wydaje się wysoce prawdopodobna
ze względu na występowanie u przedstawicieli naszego rodu, którego
korzeni trzeba szukać na wymienionych terenach, określonych cech
antropologicznych.
W
dawnym województwie krakowskim, w powiecie lelowskim, w starostwie
krzepickim nad rzeką Mokra leżała wieś, w której zapisano po
raz pierwszy nazwisko Makles. Wieś ta w 1501r. przeszła na własność
Konwentu Kanoników Laterańskich w Kłobucku i była w ich
posiadaniu do 1797r.
Gdy
w roku 1658 starostwo kłobuckie stało się wieczystą dzierżawą
Paulinów Jasnogórskich, mieszkańcy Mokrej zostali parafianami
Wilkowiecka i Miedźna.
Od
1864r. po zniesieniu pańszczyzny stali się ludźmi wolnymi, a
gospodarzom nadano ziemię.
|
